Wpis hipoteki do księgi wieczystej nie sanuje wadliwości kauzy tej hipoteki

W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości. Tym prawem jest hipoteka (vide – art. 65 ust. 1 ustawy
z dnia 06 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece, dalej: „UKWH”).

Dłużnik może kwestionować podstawy wpisu hipoteki do księgi wieczystej:

• w postępowaniu o uzgodnienie treści księgi z rzeczywistym stanem prawnym (na podstawie roszczenia z art. 10 UKWH),

• jak również w procesie o zapłatę, wytoczonym z powództwa wierzyciela hipotecznego.

„Różnica” pomiędzy rozstrzygnięciem w procesie o zapłatę, wytoczonym przeciwko dłużnikowi rzeczowemu przez wierzyciela hipotecznego, a rozstrzygnięciem w procesie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym objawi się w ich skuteczności. Mianowicie, dłużnik rzeczowy podnosząc zarzuty kwestionujące zasadę swojej odpowiedzialności rzeczowej w wytoczonym przeciwko niemu procesie o zapłatę, nie zmierza do ukształtowania treści księgi wieczystej i uzyskania wyroku skutecznego erga omnes (odmiennie aniżeli w przypadku rozstrzygnięcia w sprawie z roszczenia z art. 10 UKWH).